Bij zelfsturend leren stuurt de lerende zelf het leerproces: hij bepaalt onder andere zijn leervraag, hij formuleert zijn leerdoelen en hij evalueert zijn leerresultaten.

Zelfsturing is niet absoluut, een persoon kan op verschillende aspecten en in meer of mindere mate sturen. Zelfsturend leren is dus niet hetzelfde als leren zonder interventies van en zonder contact met anderen.

In bedrijven krijgt zelfsturing aandacht, omdat werknemers steeds vaker zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen employability en zelf initiatief moeten nemen voor hun ontwikkeling. We zien deze focus ook in het onderwijs, bijvoorbeeld bij het competentiegericht leren.

Er zijn interessante bevindingen als het gaat om zelfsturing in het leren:

In het onderwijs wordt steeds meer de vraag gesteld of zelfsturing wel past bij de ontwikkelingsfase van jongere en jongvolwassen lerenden: is hun brein hier wel voor toegerust?
Zelfsturing blijkt een goede voorspeller te zijn van succesvol leren en een succesvolle loopbaan. Mensen die hun leren en loopbaan in hoge mate zelf sturen, maken de meeste kans op een verticale doorgroei in werk.
De mate van zelfsturing hangt niet samen met de mate van scholing. Ook lager opgeleiden willen en kunnen hun leerproces zelf sturen.
In de werkcontext zijn er verschillende factoren die zelfsturing in leerprocessen beïnvloeden. Naast individuele factoren zijn taakvariatie en ontwikkelingsmogelijkheden van belang.

Referenties

De Greef, M. & Bohnenn, E. (2011). Ondersteuning en certificering van digitaal leren voor laagopgeleiden. Kaders voor een digitale leer- en oefenomgeving. ’s-Hertogenbosch: Artéduc.
Luken, T. (2008). De (on)mogelijkheid van nieuw leren en zelfsturing. In: Kuijpers, M en F. Meijers (2008). Loopbaanleren: Onderzoek en praktijk in het onderwijs. Antwerpen-Apeldoorn: Garant, 127-151.
Raemdonck, I. (2009). Zelfsturend leren en de invloed van individuele en contextuele factoren. Develop 4, 39-47.